Zdarza się, że co jakiś czas piszą do mnie osoby, które już mają za sobą wydaną pierwszą książkę, ale nie mogą uporać się z drugą. W opowieściach tych osób powraca motyw: „Pierwszą książkę napisałam szybko, z łatwością, a druga idzie mi jakoś opornie”. Wiem, że nie jest to jakaś reguła i że nie wszyscy tak mają, jednak moim zdaniem warto się temu przyjrzeć. Przyznam się, że mam za sobą też takie momenty zawahania, niepewności przy pisaniu nowej książki. Skąd one się biorą? Czytaj dalej Czy napisanie drugiej książki jest trudniejsze?
Doktor literaturoznawstwa, pisarka, trenerka kreatywnego pisania. Pisze, bo chce… Pracuje z osobami, które chcą pisać tak, by inni chcieli to czytać.
Nie lubię kalendarzy. Ale uwielbiam koty. Dlatego kilka lat temu, gdy okazało się, że bez kalendarza nie będę w stanie normalnie funkcjonować, kupiłam sobie kalendarz z kotem Simona. Pod 31 grudnia 2012 roku zapisałam: „Skończyłam pisać »Niebo do wynajęcia«”.
Ludzi można z grubsza podzielić na dwie kategorie: miłośników kotów i osoby poszkodowane przez los – stwierdził Oscar Wilde. Ernest Hemingway dodał: Posiadanie jednego kota prowadzi do posiadania następnego. A Terry Pratchett w książce „Kot w stanie czystym” napisał: Koty mają sposoby, by być tu od zawsze, nawet jeśli dopiero co się pojawiły. Poruszają się we własnym, osobistym rytmie czasu. Zachowują się tak, jakby ludzki świat był tym, w którym akurat przypadkiem się zatrzymały w drodze do czegoś, być może o wiele ciekawszego*.
Ja: Wiesz, co? Ostatnio tak zaczęłam się zastanawiać…
I co? Zaczął się nowy rok. 2017, jak głoszą kartki kalendarzy. Dla mnie to będzie szczególny rok. Dlaczego? W lutym obchodzę piątą rocznicę – piąte urodziny swojej pisarskiej działalności. Mój blog skończył dwa lata. Za mną spotkanie z konkurencją, które zakończyło się zastrzeżeniem nazwy „Piszę, bo chcę”. Za mną także przemyślenia na temat tego, co dla mnie jest ważne, w co wierzę. Znalazłam cztery punkty. 
