Piszę, bo chcę – recenzja Korektelki

poradnikPiszę, bo muszę?

Piszę, bo umiem?

Piszę, bo tak robią inni?

Nie!

Piszę, bo chcę.

Piszę, bo czuję potrzebę.

Po prostu.

„Piszę, bo chcę. Poradnik kreatywnego pisania” to książka, która obala mity dotyczące pisania, a jednocześnie stanowi narzędzie doskonalenia warsztatu pisarskiego.

Myślisz, że nie możesz pisać, bo nigdy dotąd tego nie robiłeś?

Bo napisałeś do szuflady i wciąż stwarzasz na nowo treść?

Bo jesteś przekonany, że pisanie wymaga talentu?

Poradnik Krzysi udowadnia, że pisanie to sztuka wymagająca pracy. Zaangażowania. Dyscypliny. Czasu. Że pisania można się nauczyć. Że pisanie można ćwiczyć. Że pisanie to zawód jak każdy inny.

Krzysia to pani od pisania, która każe rozglądać się uważnie i odkrywać inspirację w pozornie bez znaczenia sytuacjach. Do współpracy zaprosiła trzy bohaterki – każda z nich posiada inne podejście do pisania, inne doświadczenia, inne przekonania i inne blokady myślowe. Skutek? Każda z nich rozpoczyna własną przygodę z pisaniem. Każda z nich rozprawia się z własnymi obawami. Każda z nich na swój sposób szuka pomysłów. Każda z nich posiada inną motywację, wreszcie – każda z nich dysponuje i wypracowuje odrębny warsztat.

Bo pisania można się nauczyć.

Bo pisanie ma tyle odmian, ilu autorów zdecyduje się przelać swoje myśli.

Poradnik podzielony został na dwie części – pierwsza obejmuje kwestie skupiające się wokół podejścia do pisania, druga związaną jest z warsztatem pisarskim i stylem. To nie wszystko – jako bonus odsłona kulis powstawania poradnika i podkreślanie konieczności zwracania uwagi na poprawność językową, często pomijaną w czasach umożliwiających natychmiastową publikację teksów.

Gdyby chcieć w kilku punktach streścić zawartość poradnika, należałoby wspomnieć o następujących, istotnych czynnikach: musisz chcieć pisać, musisz znaleźć na czas na pisanie, musisz nakłaniać wewnętrznego krytyka do współpracy, musisz wierzyć w siebie.

A warsztat pisarski? Dużo czytaj. Porównuj. Zestawiaj. Szacuj. Odróżniaj grafomaństwo mentalne od grafomaństwa w pisaniu. Rozglądaj się dokoła. Czerp inspirację ze swoich obserwacji. Eksperymentuj. Baw się bohaterami i ich historią, nie zapominając jednak o strukturze tekstu i jej wyznacznikach – przejrzystości fabuły, prowadzeniu narracji, niezbędnej charakterystyce bohaterów, opisach, konstrukcji dialogów.

Bądź przekonujący. Żongluj słowami, ale i sprawdzaj siebie, poszukując nowych znaczeń.

Bądź krytyczny wobec treści, które tworzysz.

Wychodź poza swoją strefę komfortu, jednocześnie pamiętając, by umieć odpuścić, gdy pierwsze lub kolejne zdanie zechcą Cię zatrzymać.

Całość przeplatają ćwiczenia, które stanowią połączenie zabawy językiem z filozoficznym dyskursem przekazanym w przystępny sposób. Ćwiczenia są również wyzwaniem na tyle uniwersalnym, że każdorazowe ich wykonanie przynieść może zarówno coraz to nowe, zaskakujące efekty, dostarczyć wiedzy o świecie i samym sobie, jak i nadać pisaniu… lekkości. Przekonać, że pisanie może sprawiać przyjemność. Podnieść poczucie własnej wartości. Uzmysłowiać, że każdy sposób pisania jest właściwy, o ile stanie się Twoim sposobem.


Marzysz o pisaniu? Dzięki poradnikowi zaczniesz spełniać swoje marzenie i rozpoczniesz przygodę z pisaniem.

Czy czegoś zabrakło…? Oczywiście! Pierwiastka męskiego. Męskiego spojrzenia na pisanie. Zderzenia kobiecego podejścia do warsztatu i kwestii językowych z testosteronem, który być może zaogniłby część prowadzonych dyskusji, upraszczając lub komplikując każde z podejść. Ale nic straconego – pieprzu mogą dodać efekty udziału w kursie pisania scen erotycznych – również prowadzonym przez Krzysię.

 

Ela Sokołowska (Korektelka)

Poradnik jest dostępny na stronie: https://www.e-bookowo.pl/pisanie/pisze-bo-chce.html

Ciekawy artykuł? Podziel się.Facebooktwitterlinkedinby feather

2 odpowiedzi do “Piszę, bo chcę – recenzja Korektelki”

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *