„A możesz powiedzieć, dlaczego osoba, która ma prawie gotową książkę, przestaje pisać i jej nie kończy?” – tak mniej więcej brzmiało pytanie, które zadał Radek Budnicki, twórca podcastów „Lepiej teraz”. Co odpowiedziałam?
Przyczyny zaczęłam szukać w strachu przed krytyką i perfekcjonizmie. Strachu przed tym, że przyszły czytelnik stwierdzi, że jego dzieło jest beznadziejne, lub potrzebie poprawiania każdego zdania po dziesięć razy.
Są to dwie najczęstsze blokady pisarskie, z którymi spotykam się podczas zajęć. Jednak niejedyne. Sama niedawno przyłapałam się na blokadzie, która sprawiała, że skończoną książkę literacką trzymałam w szufladzie. Mimo że od krytyka literackiego otrzymałam pozytywną recenzję i zielone światło na wypuszczenie tekstu w świat, zatrzymałam się na etapie: „Chcę wydać”.
Wiesz, co trzymało mnie w miejscu? Przekonanie, że moich tekstów literackich nie zechce czytać. Że tylko moje teksty poradnikowe znajdą czytelników. Że opowiadaniem czy mini powieścią, jaką jest „Raj na kredyt”, nikt się nie zainteresuje. Wiem, skąd się wzięło to przekonanie. Wiem, jak sobie z nim poradzić.
Przekonania na szczęście można zmieniać, a blokady pisarskie przełamywać.
Ważne jednak jest uświadomienie sobie, co trzyma nas w miejscu. Ważne jest wsłuchanie się w siebie. Może Ci w tym pomóc praktyka codziennych stron. Może pomóc spotkanie z coachem. Możesz zapisać na kartce pytanie: „Co mnie blokuje?” i przez kilka kolejnych dni zapisywać odpowiedzi, aż poczujesz, że odkryłaś tę właściwą.
Podcast „Lepiej teraz” o tym, jak napisać książkę, możesz odsłuchać na tej stronie.
A jeśli jesteś potencjalnie zainteresowana moją prozą, wpisz w komentarzu do artykułu „tak”. Pomóż mi przekonać się, że moje przekonanie nie jest prawdziwe.
P.S.
Polecam książkę „Piszę, bo chcę. Poradnik kreatywnego pisania”.
Doktor literaturoznawstwa, pisarka, trenerka kreatywnego pisania. Pisze, bo chce… Pracuje z osobami, które chcą pisać tak, by inni chcieli to czytać.
by 
tak 🙂
Jak najbardziej jestem zainteresowana Twoją prozą i innymi formami literackimi. Jestem pewna, że wniosłyby coś nowego do mojego życia. Czegoś nauczyły czyli zdecydowanie tak.
Dziękuję.
TAK 🙂
Dziękuję za uczciwość. I dziękuję, że dopuściłaś miłość do sfery oddziaływania tego artykułu wraz z jego sekcją na komentarze.